ضرورت وجود اردوهاي منظم
اگر در صدد كسب مدال در رشته شطرنج هستيم، تشكيل اردوهاي آمادگي به صورت جدي، منظم و واقعي بايد عملي شود.
در حال حاضر تمام بار آموزش كودكان را خانواده‌ها و مربيان آنها بر دوش مي‌كشند. طي مسير دشوار كلاس‌هاي عمومي تا قهرماني نياز به هزينه مالي و زماني فراواني دارد. در بين راه استعدادهاي زيادي از ادامه مسير باز مي‌مانند.
داستان اينگونه آغاز مي‌شود كه بچه‌ها در خانه با پدر و يا خواهر و برادر خود شطرنج بازي مي‌كنند. علاقه‌مند مي‌شوند.
خانواده‌ها فرزند خود را كلاس‌هاي آموزشي مي‌گذارند. مربيان استعداديابي مي‌كنند. خانواده‌ها با توجه به وضع مالي و سليقه شخصي خود مربي انتخاب مي‌كنند. نوع آموزش (عمومي، نيمه‌خصوصي و خصوصي) نيز بستگي به نظر شخصي خانواده‌ها دارد. برخي از خانواده‌ها خود، تعليم بازيكن را به‌عهده مي‌گيرند.
براي شركت در مسابقات، اجباري وجود ندارد. كساني كه به نحوي از زمان مسابقات مطلع مي‌شوند مي‌توانند شركت كنند. اطلاع‌رساني پيش از مسابقات ضعيف است. براي خروج از اين ورزش نيز هيچ‌گونه پيگيري براي حفظ استعدادها وجود ندارد. هر كس هر زمان بخواهد از اين ورزش خارج مي‌شود.
آيا استعدادها حفظ مي‌شوند و پرورش پيدا مي‌كنند؟ يا بسيار ساده در اين شهر شلوغ گم مي‌شوند!
حتي براي مسابقاتي به اهميت آسيايي نيز بنا به گفته خانواده‌هاي بازيكنان داراي مقام اول تا ششم قهرماني كشور، اردويي در كار نبود. در طول مسابقات مربي خصوصي در قبال دريافت حق‌الزحمه، بازي بازيكن را مي‌بيند و تحليل مي‌كند و راهنمايي لازم براي دور بعد را به او مي‌دهد. اين بخش جزو وظايف استاد يا فدراسيون نيست.
اما براي طي كردن اين راه، از كلاس‌هاي عمومي و پيدا شدن استعداد تا رسيدن به قهرماني، فدراسيون شطرنج و يا هيأت‌هاي شطرنج چه مي‌كنند؟ حداقل حمايت فدراسيون و هيأت‌ها براي مسابقات مهم و خصوصا بين‌المللي استقرار چند مربي كارآزموده در محل مسابقات جهت ارائه مشاوره و تحليل بازي‌ها براي بازيكنان ايراني است.